hoe ik mijn 40e verjaardag vierde…

In maart werd ik 40...

Ik ben altijd voor vieren, maar eigen feestjes geef ik niet zo heel graag. Tot dit weekend.

Want ja, je moet dan ook echt mensen uitnodigen. En ja, je moet dingen kopen, regelen en organiseren (ik wil dat alle kids en partners die meegesleept worden het dan ook leuk hebben - en heb in events gewerkt - dus heb me de afgelopen tijd lekker gestort op de voorbereidingen...)

Bij elke persoon die zaterdag met grote ogen en een big smile de (feest)tuin in kwam, groeide mijn hart. 30 kinderen stoven direct alle kanten op (op zoek naar kikkers, zandbak, bellenmachine en plaktatoeages) - en overal stonden groepjes mensen te voetballen, een kampvuur te maken, Kubbs te spelen, hun tent op te zetten, te lachen, dansen of prachtige taarten (gemaakt door mijn lieve vriend) te eten.

En ik zit dan het liefst als een onzichtbare observator in een hoekje te stralen van hoe leuk iedereen het met elkaar heeft. En heb met volle teugen genoten.

Want met al die bijzondere, interessante en leuke mensen die ik om me heen heb verzameld de afgelopen 40 jaar, het leven vieren - in het gras zittend of zingend bij het kampvuur - is een ongelooflijk feest.

Mijn haar was dat weekend nul een onderwerp - voor mij niet en voor de 60 mensen die we waren ook niet. Want het ís in the greater scheme of things niet belangrijk.
Dus mijn voornemen voor the next 40 is dat ik wél gewoon af en toe die feestjes plan, óók als ik me misschien een beetje bezwaard voel en mijn 'moet dat nou wel' stem de kop opsteekt.
Want dóór die angst en onzekerheid heen kunnen kijken, dat stemmetje negeren en kunnen kiezen wat belangrijk is - ook dat is growing up.

Dus laat je door dat haar niet tegenhouden. Ga ervoor. Heb lief. Vier. Leef. En geniet met volle teugen van je leven.

Liefs, Evelien