alopecia en foto's
Mijn telefoon staat VOL met foto's. Nu wel. Ik moest zelfs extra data opslag kopen. Maar 10 jaar geleden was dat absoluut niet zo. En de reden is niet omdat telefoons toen nog niet zulke mooie foto's maakten...
De reden was dat ik toen niet blij was met hoe ik eruit zag. Mijn haar was super dun en het eerste (en zo wat het enige) waar ik naar keek was of je mijn hoofdhuid door mijn haar kon zien.
Ik was onzeker over mij haar, schaamde me en was als de dood dat mensen 'achter mijn haar geheim' zouden komen als ze een foto van me zagen.
Als ik nu kijk naar de foto's van vroeger die ik wel heb, zie ik een jonge vrouw die super veel had om dankbaar voor te zijn: fijne familie, leuke vrienden, goeie kop, mooi lichaam (dat buikje waar ik van overtuigd was is nergens te bekennen), gezondheid, etc. Soms zie ik inderdaad de hoofdhuid door mijn haar heen, maar een kniesoor die daarop let (dat deed dus ook niemand, alleen ik).
Het doet pijn dat ik voor mijn gevoel hele stukken uit mijn leven mis, omdat ik onzeker was.
Want die stukken krijg ik nooit meer terug en kan ik ook mijn dochters nooit meer laten zien.
Doordat ik de bijverschijnselen van alopecia heb erkent en aan mijn mindset heb gewerkt, neem ik nu met plezier foto's van mezelf - ook zonder haarwerk op. Want hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat de tijd vliegt en hoe makkelijk je, als je niet oplet, hele hoofdstukken uit je leven mist.
Heb je alopecia en wil je praten?
